Wat is Yoga Nidra?

de nieuwste trend in yogaland

Ontspannen liggen in de lijkhouding en dan “Wegzakken in mezelluf. . .”

We zaten nog maar net met het Yogacentrum op het nieuwe adres aan de Heemraadssingel, toen we begonnen met lessen Seniorenyoga op woensdagmiddag. Op zekere dag, toen ik in het kantoor zat te werken, ging de bel.

Vreemd bezoek

Er stonden twee mensen voor de deur: een zwaarlijvige dame van naar schatting rond de veertig en een oudere man, naar later bleek haar vader. De dame vroeg of wij Yoga gaven en of dat misschien goed voor haar zou zijn, want ze had wat lichamelijke en “spiegische” klachten (onder andere heel erg zware hoofdpijnen en druk in het hoofd). Eenmaal binnen gelaten kwam haar verhaal, dat ze ziektes had in de hersenen waardoor ze psychische stoornissen had waarvoor periodiek zware medicijnen toegediend werden; een ‘depot’ noemde ze dat. Afijn, afgesproken werd dat Joke mee zou gaan doen met de Seniorenyoga. De oefeningen kon ze vanwege de zwaarlijvigheid, die ook weer het gevolg was van de zware medicatie, lang niet allemaal meedoen, maar ze vond het heerlijk om er te zijn en ging steeds weer wat lichter en blij naar huis.

In mezelluf wegzakken…

Ze vertelde een keer tijdens de les, dat ze soms thuis, als ze het heel zwaar had, klassieke muziek van Mozart opzette en op de bank ging liggen. En dan “zak ik in mezelluf weg en dan word ik weer helemaal gelukkig”. Alle pijnen en zorgen verdwenen dan als sneeuw voor de zon.
Sri Ramana Maharshi, Gurdjieff, Osho (in de seventies bekend als de Bhagwan) … en vele anderen vroegen zich al jong af “Wie ben ik?” en om daarachter te komen gingen ze liggen om als het ware te sterven. Niet echt natuurlijk, maar je kunt liggen en alles ‘uit’ laten gaan. En als uiteindelijk de wereld “uitgaat”, en de zintuigen en het denken houden op, en het lichaam verdwijnt uit het bewustzijn, dan blijf alleen het Zelf over. Yogi’s noemen het ‘verzonkenheid’, Samadhi of verzonken zijn in het Zelf.

Verzonkenheid

Wij doen het vaak na de lichaamsoefeningen van de Hatha Yoga. Dan gaan we liggen op de rug en gaan een meditatie doen: we gaan op weg maar onszelf. Anders gezegd: we laten ons verzinken in onszelf, ons Ware Zelf. Het is zó gemakkelijk en zó natuurlijk. In onze diepste slaap gebeurt het ook, maar dan zijn we ons er niet van bewust. De houding waarin we dit doen wordt savãsana of lijkhouding (of liever ‘lighouding’) genoemd.

Eenvoudig van geest

En die eenvoudige dame, die van niets wist, geen ingewikkelde kennis bezat, die deed dit vanzelf op een heel natuurlijke manier. “In mezelluf wegzakken…” In de Bijbel staat dat de eenvoudigen van geest als eerste het koninkrijk der hemelen zullen binnengaan. Nou, daar wordt dit mee bedoeld.
Er zijn Yogi’s die savãsana de beste yogaoefenening noemen die er bestaat. Het is wel duidelijk waarom. Als je thuis af en toe je Hatha Yoga oefeningen doet maak er dan een gewoonte van na je oefeningen in savãsana te gaan liggen. Hieronder volgt kort het ‘recept’:

Zelf doen: savãsana

Lijkhouding (savãsana)

Lig op de rug, handen los naast het lichaam en de handpalmen naar boven. De hielen raken elkaar of liggen dicht bij elkaar. De voeten vallen ontspannen naar buiten. Richt de aandacht naar binnen, de ogen zijn gesloten.

Adem een paar maal diep, rustig en langzaam. Maak de adem bijna onmerkbaar en laat ondanks de lichte adem de borstkas en het lichaam roerloos. Door de rustige aandacht ontspant het lichaam vanzelf. Laat het lichaam dan los via de benen, de romp, de armen en het hoofd.

Laat het lichaam zo maar liggen,alleen maar ontspannen, door het gezicht te ontspannen…

Ontspannen door alleen maar te ademen en dat gewaar te zijn…

Ontspannen door alleen maar het gezicht te ontspannen…