Teamwandeling
Onlangs ging ik wandelen met twee mensen die met elkaar samenwerken in hetzelfde bedrijf. Met een van beiden (A) had ik eerder al individuele coaching-wandelingen gelopen. Voor de ander (B) was het de eerste kennismaking met Zenwandelen. Vooraf was afgesproken dat de wandeling vooral niet bedoeld was om zakelijke beslommeringen te behandelen. Het zou gaan om de ervaring.
Unieke beleving
Bij individuele wandelingen ligt de nadruk op individuele coaching naar een helder bewustzijn. Bij groepswandelingen ligt de nadruk meer op het lopen als groep en de collectieve beleving van het meditatieve lopen. Maar wat als we zoals nu met maar twee mensen lopen? Het werd spontaan een mix van groeps-beleving en individuele coaching.
Het pad dat we gingen bewandelen was voor degene (B) die deze keer voor het eerst mee liep bekend terrein. Vlakbij zijn vorige woning en hij loopt hier geregeld; met de kans bekenden tegen te komen. De afstand was genoeg voor een wandeling van een uur. De route bleek een klein deel door bebouwd gebied te gaan. Daarna ging het over een natuurpad langs een kunstmatig aangelegd meertje.
Het lopen
Zoals gebruikelijk gaf ik vooraf een korte instructie voor het gebruik van de aandacht en de wijze van lopen. Vanzelf vormde zich een natuurlijke volgorde. Het tempo verschilde onderling iets, waardoor we bij tijd en wijle even moesten stoppen om samen te komen en weer even af te stemmen.
Degene (A) waarmee ik eerder een individuele coaching wandel-sessie had gelopen, werd na een tijdje ‘los’. Hij ging zichtbaar beter lopen, meer rechtop in plaats van voorover gebogen. Ook begon hij meer om zich heen te kijken en zijn tempo versnelde iets. Daardoor bleef ik achter samen met degene (B) die voor de eerste keer ging Zenwandelen. Zodoende kon ik mijn aandacht even volledig op hem richten. Ik zag hoe zijn bewustzijn nog vol zat met gedachten. Ik liet hem even stoppen om hem bewust te maken van zijn lichaamshouding en hem daarvoor een aanwijzing te geven. Dat hielp hem om even uit zijn hoofd te komen.
Aandachtsoefening
Een eind verder kwam de ander (A) ons een stukje teruglopend tegemoet, waarna we samen verder liepen. De aanwijzing die ze voor dit traject meekregen was om één van de zintuigen, het gehoor, wijd open te zetten, maar zonder inspanning om iets te willen horen. We liepen nu als een groepje verder.
Evaluatie
Aan het eind van de wandeling streken we neer op een zitje en hielden een korte evaluatie. Normaal gesproken zou ik de wandeling in stilte eindigen om de energie en de stilte-ervaring vast te houden. Maar dit keer was ik benieuwd naar de ervaring. Ook omdat er wellicht een vervolgtraject aan vast kon zitten. en het was goed om de ervaringen even direct te horen. Zoals ik al vermoedde kon de nieuwste deelnemer (B) maar moeilijk de beslommeringen van de dag loslaten, ook omdat hij op bekend terrein liep, wat emotionele herinneringen en gevoelens opriep. De andere deelnemer (A) had de wandeling als innerlijk bevrijdend ervaren, nog intenser dan voorheen. Hij had er kennelijk veel baat bij.
Afspraak
Achteraf heb ik voorgesteld om met de nieuwe deelnemer (B) op voor hem onbekend terrein en op een gunstiger tijdstip opnieuw én met ons tweeën te gaan wandelen. Dan zal ik na de wandeling ook mijn ‘reflectie’ over hem kunnen schrijven. Daar was het nu niet de gelegenheid voor.
